Já það er langt á milli skrifa hjá mér. En það gengur allt eins og í sögu. Ég er núna 67 kíló suma daga 68, og nú er bara að gera rétt og endalaust að hugsa um að borða rétt og borða nóg. Ég er búin að vera að svindla undanfarnar 2 vikur, við vorum á Kanarí og bjórinn er svo freystandi, en hann er alveg eitur í sambandi vi björgunarhringinn sem kemur um mann miðjan. Ég skutlaði einu kílói á mig úti en það er svosem allt í lagi, ef ég get haft stjórn á mataræðinu núna , ég held að þetta verði allt í lagi. Þetta er ágæt stærð og nú er ég búin að fata mig svo fínt upp á USA ferðunum, ég fór nefnilega þangað í haust og kom heim um miðjan nóv. með 70 og einhver kíló af farangri, allar jólagjafir og fullt af jóla öllu mögulegu. Það er auðvelt að missa sig í USA og ég var úti á hrekkjavökunni, skar í grasker með tengdadótturinni og ömmudætrunum, svaka flott og svo var okkur boðið í heimahús hjá kunningjahjónum sonar og tengda. það var um 50 manns alsstaðar að úr heiminumm, við vorum 10 íslendingar og allir í búning og svo út að ná sér í nammi, þetta var alveg frábært og gaman að taka þátt í þessu. Ég hélt að þetta væri bara svona í sögubókum. En nú er fjölsk. flutt heim á klakann og maður fer ekki fleiri ferðir í land tækifæranna á næstunni. Það er auðvitað ósköp gott að hafa þau heima á Íslandi, en voða var gaman að fara út til þeirra, tala nú ekki um Mollin, sem urðu eins og ævintýraland undir miðjan nóv.

Það er skrítið að vera bara helmingurinn af sjálfri mér. Fólk sem hefur þekkt mig frá barnsaldri þekkir mig ekki á götu, og á Kanarí hitti ég gamlan sveitunga sem als ekki þekkti mig og þurfti ég að kynna mig. Fyndið. Ég er búin að vera með prjónadellu, eftir að ég minnkaði þá er svo gaman að prjóna á mig, kjóla , peysur, vesti og hvað sem er. Ég prjónaði dress á mig skósítt, fyrir jólin, eingirnis pils og peysu. Svo gerði ég kjól úr eingirni ( einband heitir það víst núna ) allavega er kjóllinn æði, svo fór ég með prjónana til Kanarí og sat oft á morgnanna með þá, en á prjónunum er sjal með ermum uppskrift úr svaka flottu blaði sem kom út fyrir stuttu. Blaðið er svo flott að mig langar að gera allt sem er í því. En ætli ég fari ekki að staldra við og prjóna eitthvað á barnabörnin. Held það bara

Já það má sega að ég er að verða ný, allavega afar mikið breitt kona. Þannig er að þann 14 nóv. fór ég í svokallaða hjáveituaðgerð á Landsspítalanum. Þessi aðgerð er mjög róttæk og er 90% magans tekinn úr umferð og er undirbúningur og eftirfylgni mjög fín. Þetta er ferli sem tekur nokkra mánuði. Ég fór í Kristnes í haust í 5 vikur og er mataræðið tekið í gegn, einnig er ganga og líkamsrækt og ýmsir fyrirlestrar, ég fór svo í aðgerðina og tekur þá við hálfur mán. á fljótandi fæði og svo mauk fram að áramótum. Þetta hefur gengið mjög vel hjá mér, 45 kíló farin og er engin eftirsjá að þeim. Ég er heppin að fá svo að sega engar aukaverkanir, en ég hef líka algerlega farið eftir því sem læknarnir ráðleggja, ekki einu sinni 1 kaka um jólin. En maður þarf að hafa fyrir þessu passa að borða nóg oft og drekka vel, lítið í einu og vítamín þarf að taka. og svo að hreyfa sig daglega ég geng alltaf 3 og 6-7 kílómetra til skiptis og svo syndi ég líka. Þessi aðgerð var alveg lausn fyrir mig sem hef alla mína ævi verið í megrun, einu sinni í megrun lagði ég af tæp 50 kíló en þessi kíló eru svo fljót að koma aftur. Það vantar held ég fræðslu og einnig breytt hugarfar þegar maður fer í svona átak. Nú er bara að vona að allt gangi vel áfram og það má ekki gerast annað. Ég á eftir svona 10 kíló að settu marki. Fataskápurinn minn var alveg orðinn tómur enda munar um 10 númer. Ég brá mér því í heimsókn til sonar míns og tengdadóttur sem búa í New Hampshire og þar var fyllt á skápinn. Það er æðislegt að versla í USA bæði föt og fóður, allt svo ódýrt að það var hægt að veita sér það sem mig langaði í ,meira um það síðar, 

Jarðböðin í Mývatnssveit eru æði. Fórum þangað á annan í páskum og nutum þess að liggja í heitu vatninu. Svo var nú ákveðið að athuga með sjoppumat eftir að allir voru búnir að fá nóg í baðinu. Það var nú ekki neins staðar að sjá líf nema í Selinu, veitingastaðurinn þar var opinn og eitthvað af fólki þar inni, þegar við komum í dyrnar hafði einhver glutrað niður leirtaui og brotið, þarna var afgreiðslustúlka að sópa glerbrotunum saman og sóttist verkið seint. Við biðum bara róleg ekkert lá á, svo fór nú daman að taka pantanir sem voru nú ekki merkilegar, pylsur á línuna og franskar, þetta tók óratíma og voru pylsurnar vondar og verður ekki stoppað þarna á næstunni. Þetta er auðvitað arfavitlaust að útbúa ekki samlokur í nesti þegar maður er að ferast í staðinn fyrir að ergja sig á þessum blessuðu sjoppum. Meðan við biðum eftir veitingunum kom kona og keypti bensín , hafði sú bara peninga og þurfti að fá lánað kort í afgreiðslunni , keypti hún bensín fyrir 3009 krónur og lét stúlkuna fá 5000 kall og 10 kall sennilega sér afgreiðslufólk ekki oft peninga allavega gekk illa að gefa konunni til baka því 10 kallinn var til vandræða , stúlkan var alveg lokuð fyrir þessum reikningi. Mývatnssveitin er æði en ekki þjónustan.